"Jeśli nie było się w Łodzi, nie można powiedzieć, że widziało się cały świat." Jan Jarmuż

Nazwa miasta Łódź! Miasto Czterech Kultur! Ziemia Obiecana! ŁDZ. Miasto mody (z tym bym się sprzeczała), sztuki i filmu!



Pierwsze zapiski o tej miejscowości powstały w pierwszej połowie XIV. Lecz według archeologów tereny dzisiejszej Łodzi i okolic były zamieszkiwane już od VIII tysiąclecia p.n.e. Prawa miejskie dostała z rąk Władysława Jagiełły w roku 1423. Mimo to szybki rozwój miasta zaczął się dopiero w XIX wieku. Rozwijał się wtedy przemysł. Przez długi czas miasto było znane z przemysłu włókienniczego. Wiele Żydowskich fabrykantów miało tu swoje wille, pałace i fabryki.

Imię i nazwisko: Klaudia Łukasiewicz-Cynek
Data urodzin: 29 lipca (dzień uzyskania praw miejskich z rąk dzięki królowi Władysławie Jagiełło.) Ano kobiety się o wiek nie pyta. To nie grzeczne, ale jak musicie wiedzieć to wygląda na jakieś 17 lat.

Klasa: VI

Krew: Półkrwi.

Różdżka: 10 cali, klon, pióro feniksa, giętka

Zajęcia:
Ścigająca w drużynie Gryfonów
Kółko Muzyczne
Kółko transmutacji

Dom: Gryffindor

Wygląd:
Widząc pierwszy raz Klaudię od razu możesz stwierdzić, że dziewczyna jest chłopczycą. Ubrana na co dzień w jakieś dżinsy, koszulkę i bluzę. Nie pogardzi jednak dobrą koszulą. Zobaczyć ją w spódniczce bądź sukience jest nie lada cudem. Zazwyczaj możesz zauważyć ją z gitarą przewieszoną przez ramię. Czasem na jej ramieniu można zauważyć siedzącego szarego szczurka.
Łodzianka ma zgrabną sylwetkę, nie jedna dziewczyna mogłaby jej pozazdrościć. Rysy twarzy ma delikatne. Na ustach można zobaczyć zazwyczaj przyjacielski uśmiech jak i łobuzerski. Nos ma leciutko zadarty do góry. Oczy szarobłękitne, przywodzące na myśl prawie bezchmurne niebo, jest w nich coś wesołego i przyjacielskiego. Spojrzenie łodzianki zazwyczaj przysłaniają kosmyki włosów. Wiecznie rozczochrane, miłe w dotyku, kasztanowe włosy sięgają jej ledwie do ramion. Nie jest za wysoka, na co często bluźni. Na szyi dziewczyny zawsze widnieje srebrny łańcuszek z krzyżykiem.


Charakter:
Jaka jest Klaudia pytasz? Nieposkromiona jak rwąca górska rzeka, można by powiedzieć. Czasem zdaje się posępna i nieprzyjacielska, człowiek ma wrażenie, że za byle co może odstać od niej.
Kiedy indziej możesz zobaczyć nadpobudliwa chłopczyca z niewykrytym ADHA. Łodzianka bywa narwana i łatwo się wcieka. Najbardziej nie lubi, gdy wypominają jej porażki i uważają się za lepszych od niej.
A jaka jest zazwyczaj? Uśmiechnięta wesoła, przyjacielska dziewczyna, narwana jak mało kto, kochająca sztukę i sport. Wobec swoich przyjaciół jest wierna i jest w stanie dla nich poświęcić wiele.
Patrząc na jej codzienny styl można stwierdzić, że nie przepada ona za sukienkami czy spódniczkami. Sama dziewczyna nie zaprzecza, że jest chłopczycą. O wiele bardziej od kiecek woli dżinsy. Spodnie uważa za bardziej praktyczne.
Dziewczyna dość dobrze mówi po rosyjsku i niemiecku, jednak tych dwóch języków używa w naprawdę wyjątkowych przypadkach. Obydwie kultury nie za przyjemnie jej się kojarzą.
Trochę wie o historii i obyczajach Żydów, w końcu ten naród też miał wpływ na historię Łodzi.
Na nowe przyjaźnie jest zawsze otwarta, tylko na początku może być nieco nieśmiała, lecz jak się rozkręci może wejść człowiekowi na głowę. W przenośni i dosłownie. No już taka jest, zwariowana i często w biegu. Tak, zdarza się jej spóźnić na jakieś spotkanie, ale bardzo się stara by to nie było ciągłe. W praktyce różnie to bywa. Jednak cholernie nie lubi się spóźniać, ani czekać na kogoś.
Ma kompleks na punkcie swojego wzrostu. Nie lubi jak jej ktoś go wypomina. Wręcz nie cierpi. Możesz człowieku od niej za to oberwać.
Łódź jest na tyle odważna głupia i nie boi się stawać w obronie swoich przyjaciół jaki i zarówno osobą potrzebującym pomocy. Często się przez to pakuje w kłopoty i najczęściej to potem ona leży na ziemi obolała i posiniaczona, ale nigdy nie daje się łatwo pokonać. No cóż taki typ walecznej chłopczycy.
Buntowniczka. Swojej poglądy i wizję świata broni do upadłego, jest to nieraz nieco problematyczne, bo zdarza się, że nie zauważa przez to innych rzeczy. Jest uparta i to dość mocno.
Klaudia ma dość specyficzny sposób mówienia, różne rzeczy i miejsca w swoim mieście nazywa po swojemu, więc nie zdziw się jeśli łodzianka rzuci jakimś słowem, którego nie znasz. To, że dla ciebie jest ono obce dla niej jest czymś zwyczajnym.
Dziewczyna ma sporo hobby. Kocha muzykę, świetnie sobie radzi z graniem na gitarze i też śpiewa całkiem nieźle. Ogólnie preferuje muzykę rockową, jednak lubi też inne gatunki rap, jazz, blues czy muzyka klasyczna nie jest jej obca.
W wolnych chwilach także troszkę piszę i szkicuje do szuflady. A to jakieś opowiadanie naskrobie lub wiersz. To naszkicuje jakiegoś przechodzącego przechodnia lub krajobraz. Rzadko jednak pokazuje swoje dzieła innym.
Uwielbia także występować na deskach teatru. Wcielanie się w różne postacie jest jej bardzo bliskie. Nawet nieźle gra. Już nie raz występowała na scenie.
Ogólnie łodzianka kocha sztukę. Chodzi do muzeów, na koncerty, wystawy, festiwale.
Coś, co jednak bardzo kocha, to oglądać stare polskie bajki, takie jak Miś Uszatek, Colargol, Zaczarowany ołówek, Kot Filemon. Mało kto wie o tym, ale jak tu nie kochać bajek, które powstawały we własnym mieście?
Interesuje się też dosyć sportem. Zawsze dopinguje łódzkich sportowca. Jednak bardzo ubolewa nad tym jak dwa łódzkie kluby piłki nożnej ŁKS i RTS się tak bardzo nienawidzą. Klaudia lubi też żużel, nawet sama troszkę próbuje jeździć. Może nie jest jakaś super w piłkę nożną, ale w czarnym sporcie jest całkiem dobra. Może nie najlepsza, ale też nie najgorsza.
Co może niektórych zdziwić, bo łodzianka przecież na taki typ nie wygląda, ale czasem dla relaksu szyję, robi na drutach, wyszywa i tym podobne. To tylko mała cząstka tego jaka jest łodzianka. By tak naprawdę zrozumieć Klaudie, jej poglądy, sposób życia i to co ceni sobie najbardziej, człowiek powinien z nią pobyć i porozmawiać.

Historia ludzka:
Jaka jest historia Klaudii? Bardzo prosta. Jej ojciec, Janusz pochodził z dość zamożnej polskiej rodziny. Lubił podróżować po kraju. Pewnego lata podczas zwiedzania miast Łodzi spotkał piękną dziewczynę, Julię. Zakochał się w niej choć nie posiadała ona zdolności magicznych. Oboje po pewnym czasie postanowili żyć razem i pomimo to, że rodzice Janka byli temu przeciwni.
Po pewnym czasie urodziła się Klaudia. Rodzice od małego starali się jej pokazywać piękno świata, sztuki, muzyki, sportu, historii i magii. Janek zaszczepił w łodziance miłość do grania na gitarze, matka szacunek do kultury.
Łodzianka wyrosła nieco na małego łobuza i chłopczycę. Nieraz pakowała się w jakieś kłopoty. Było to nieco nie w smak matce dziewczyny mimo to ojciec był z niej dumny, z jej uporu i odwagi.
Klaudia od najmłodszych lat nie mogła się doczekać aż zacznie się uczyć czarować, fascynowało ją wszystko co magiczne, więc nic dziwnego, że była zachwycona jak dostała list z Hogwartu. Od tamtego pamiętnego dnia zaczęła uczęszczać do magicznej szkoły, która nawet przypadła jej do gustu.

*Relacje:
Polska – kuzyn, którego traktuje jak brata. Zdarzają się między nimi jakieś sprzeczki jak to bywa przy rodzeństwie, ale długo nie potrafią na siebie się złościć.
Niemcy – nie lubimy tego pana.
Rosja – boimy się tego pana, ale otwarcie tego nie przyznamy.

Przedmioty

Zaklęcia - x
Transmutacja - x
Obrona Przed Czarną Magią - x
Zielarstwo - x
Eliksiry - x
Astronomia -
Historia Magii - x
Opieka Nad Magicznymi Stworzeniami - x
Starożytne Runy -
Numerologia -
Wróżbiarstwo -
Mugoloznawstwo - x

Zwierzak: W domu trzyma Owczarka Niemieckiego, Sztorm się bawi. Niestety nie pozwolono jej go wziąć do szkoły. Ma za to szarego szczurka Geralda.

Ciekawostki: (później wstawię '^')

Karta bardzo ładna i widać, że nad nią trochę popracowałaś.
Zasłużony AKCEPT